Πέραν του περιβαλλοντικού, της σκέψης που θα πρέπει να γίνει για το αναπτυξιακό μας μοντέλο και την παραμέληση της υπαίθρου και του πρωτογενούς τομέα, η περίπτωση της Ρόδου φανερώνει και το πόσο εύκολα μπορεί να αλλάξουν όλα και για την δήθεν βαριά μας βιομηχανία, τον τουρισμό. 

Όλα αυτά θα πρέπει να επανεξεταστούν, άγνωστο πώς και και πότε και πάντως μέχρι να συμβεί αυτό, όποιος έχει τη δυνατότητα να ταξιδέψει με τις ακτοπλοϊκές γραμμές, έρχεται αντιμέτωπος με μία άλλη διάσταση του ζητήματος. 

Το πώς «τσεκουρώνουν» οι ακτοπλόοι είναι πασιφανές και πονάει τους πάντες. Ένα ταξίδι πήγαινε-έλα σε έναν μέσου βεληνεκούς προορισμό των Κυκλάδων, κοστίζει σε μία τριμελή οικογένεια με αυτοκίνητο περί τα 450€, στην οικονομική θέση, δηλαδή μία καρέκλα στο κατάστρωμα, μόνο για τα εισιτήρια και χωρίς να υπολογίσει κανείς λοιπά έξοδα.

Και έχοντας πληρώσει ένα τέτοιο ποσό, διαπιστώνει κανείς ότι οι άλλοτε υψηλού επιπέδου υπηρεσίες ετειρειών, όπως η Blue Star Ferries, είναι υπαβαθμισμένες και οριακές. Τα πλοία ταξιδεύουν βρώμικα και τρισάθλια, για την κατάσταση στις τουαλέτες δεν είναι να συζητεί κανείς, το προσωπικό είναι μειωμένο και προσπαθεί να αντεπεξέλθει σε συνθήκες οριακές και σχεδόν τίποτε δεν θυμίζει κάτι από τα παλιά, όταν η εταιρεία παρείχε ίσως μία από τις υψηλότερου επιπέδου υπηρεσίες στη χώρα. Το μόνο που παραμένει είναι η συνέπεια στους χρόνους αναχώρησης, ίσως και άφιξης, αν και αυτό εξαρτάται από την υπερφόρτωση των λιμανιών, μία άλλη πτυχή του προβλήματος. 

Προφανώς και ο συνδυασμός όλων των παραμέτρων είναι μια ξεκάθαρη ένδειξη για το ότι η κατάσταση της τουριστικής βιομηχανίας βρίσκεται σε οριακό στάδιο. Πώς θα βγει από αυτό, και κυρίως, ποιο θα είναι το επόμενο, μένει να φανεί. 

Ακολουθήστε το reporter.gr στο Google News και μάθετε πρώτοι όλες τις ειδήσεις
Δείτε όλες τις τελευταίες Ειδήσεις από την Ελλάδα και τον Κόσμο, τη στιγμή που συμβαίνουν, στο reporter.gr